Als iemand afscheid neemt van een baan zijn er van die onbeantwoorde vragen. Zo willen we ook van Koos nog het een en ander weten. Over zijn vele reizen, zijn leefstijl, de invloed van Afrika door zijn jarenlange verblijf als arts in Tanzania en de toekomst. Lees hieronder het interview.
Nog een aantal wetenswaardigheden van Koos
Als iemand afscheid neemt van een baan zijn er van die onbeantwoorde vragen. Zo willen we ook van Koos nog het een en ander weten. Over zijn vele reizen, zijn leefstijl, de invloed van Afrika door zijn jarenlange verblijf als arts in Tanzania en de toekomst.
De mooiste plek waar je geweest bent?
Puyuhuapi in het zuiden van Chili voor het bijwonen van een WHO-conferentie.
De plek die de meeste indruk heeft gemaakt?
Dat kun je op veel manieren invullen. Waar ik het meest bang ben geweest was een reis naar Kabul in 2009 om voor Cordaid de School of Public Health te evalueren. Daar maakte ik bij aankomst op het vliegveld een zelfmoordaanslag mee, een enorme knal. Dat blijft je bij. Dat geldt overigens ook voor andere oorlogsgebieden waar ik was: Kosovo, Colombia, Noord-Ierland.
Twee nog niet bezochte plaatsen die nog op je verlanglijst staan?
Nepal en Teheran, fascinerende cultuur en landschappelijk schoon.
Natuur of cultuur?
Ik hou van bergen en daarnaast ben ik ook een eilanden-mens: kamperen (nu wel een beetje luxe), zeilen, wandelen en fietsen. Uit de jaren dat we in Afrika hebben gewoond hebben we de liefde voor de natuur meegenomen, we zijn fanatieke tuinmensen. Maar de cultuur wordt niet vergeten.
Je leefstijl?
Ik loop elke week 6 kilometer, in de vakantie zijn we van Salzburg naar Venetië gefietst. Verder ben ik wel een matig mens met eten en drinken. Ik ben niet matig met werken, werken doe ik wel hard. Dat zal ik de komende jaren nog wel moeten matigen.
De invloed van Afrika?
Als een van de jongste in ons gezin kon ik makkelijker freewheelen. Ik ben redelijk relaxed en kan dingen makkelijk van me af laten glijden. Dat heeft ook wel met de Afrikaanse ervaring te maken. Daar werk je in een ongestructureerde wereld en daar moet je je weg in vinden. Dat lukte me goed en is een belangrijke ervaring die ik in de rest van mijn werkzaamheden heb meegenomen.
Belangrijk?
Naast vrouw en kinderen zijn dat banden met mensen en vriendengroepen, dat acht ik hoog. Sociale netwerken zijn heel belangrijk voor me.
De grootste ergernis in het werk?
Belangenstrijd die de inhoud domineert. Je kan nooit belangrijker zijn dan de gezondheid van de patiënt. Ik heb een soort haat-liefde verhouding met beroepsverenigingen.
Wat moeten we het meest koesteren – en wat wordt onderschat – als we het hebben over gezond worden;
Voor de toekomst meer luisteren naar de burger en tegelijkertijd is het belangrijk dat de professionals zich duidelijk opstelt en zich ook uitspreekt.
Wat ga je nu meer doen met de tijd die vrijkomt?
Wandelen, fietsen en cultuur en soms een leuke inhoudelijke klus. Maar tot het einde van het jaar ben ik bij ELG nog 2 dagen in de week taken aan het afronden.
Wat wil je de AMPHI-lezers nog meegeven?
We hebben een uniek netwerk en hebben de public health in deze regio een gezicht gegeven. Sociale banden zijn cruciaal, niet alleen wetenschappelijk maar ook om samen plezier te hebben. Zorg dat je plezier en fun in je werk houdt.